బెజవాడ... ఓ పెద్ద పల్లెటూరు!

కొన్ని నెలల తరువాత మళ్ళీ మా ఊరు బెజవాడ... అదే విజయవాడ వెళ్ళా. ఎంతైనా పుట్టి పెరిగిన ఊరు కదా... ఎవరికైనా ఆపేక్ష ఎక్కువుండడం సహజం. నా మటుకు నాకూ అంతే. ఎప్పుడు వెళ్ళినా ఒకటి రెండు రోజుల సెలవులో ఏదో హడావిడిగా పని చూసుకొని,మళ్ళీ ఉద్యోగానికి వచ్చేయడమే. ఈసారీ అంతే. కాకపోతే, బయట కొద్దిగా ఎక్కువ తిరగాల్సి రావడం, దానికి తోడు వర్షాకాలం కావడంతో, ఊరి అసలు పరిస్థితులు కాస్త ఎక్కువగానే తెలిసొచ్చాయి.
అందుకనో ఏమో నాకీ సారి బెజవాడ అంతగా నచ్చలేదు. ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచీ చూస్తున్న ఊరు... నన్ను పెంచి
పెద్ద చేసిన ఊరు... మార్పులు చాలానే వచ్చాయి. కానీ, అవన్నీ మంచికా, చెడుకా... అంటే ఏక పద, ఏక వాక్య సమాధానాలు చెప్పలేం. మార్పు సహజం అనుకొని మనల్ని మనం ఊరడించుకోవచ్చు. కానీ, మారని
విషయాల మీద అసహనాన్ని మాత్రం ఎలా శాంతింపజేసుకోవాలి.

నాకు జన్మనిచ్చిన ఊరు, నాకు చదువు చెప్పిన ఊరు ఇప్పుడు అప్పటి బెజవాడ కాదు. కనీసం నిన్న మొన్నటి విజయవాడా కాదు. జనం పెరిగారు. వాహనాలు పెరిగాయి. రద్దీ పెరిగింది. మునుపటి కన్నా విలాసాలు
పెరిగాయి. కానీ, ఇప్పటికీ ఊళ్ళో ప్రాథమిక సౌకర్యాలు పెరిగినట్లు కనిపించలేదు. కాస్తంత వర్షానికే కాలనీల నిండా బురద. మనుషులు కాదు కదా, కనీసం పశువులు కూడా తిరగడానికి భయపడేంత బురద... బస్సులు
లోపలికి రావడం బంద్. కనకదుర్గ గుడి కొండ వెనుక వైపున ఉండే భవానీపురం, ఆ చుట్టుపక్కలి హౌసింగ్ బోర్డ్ కాలనీ లాంటి వాటిల్లో జనం పడే బాధ వర్ణనాతీతం. హైదరాబాదుకు దారి తీసే 9వ నంబరు జాతీయ రహదారి
(ఎన్.హెచ్. 9)కు కూతవేటు దూరంలో ఉన్న కాలనీల పరిస్థితులు ఇంత దారుణంగా ఉన్నాయంటే ఎవరైనా నమ్మగలరా...

ఇక, కృష్ణలో స్నానం చేసి, కనకదుర్గమ్మ వారిని దర్శించుకోవడానికి రోజూ కొన్ని వేల మంది వస్తుంటారు. కానీ, అదేం
పాపమో... దుర్గా ఘాట్ దగ్గర కనీసం రోడ్డు కూడా సరిగ్గా లేదు. ఎన్.హెచ్. 9 మీదుగా హైదరాబాద్ వైపు నుంచి ఊళ్ళోకి వచ్చే వాహనాలు, అవి కాక సిటీ బస్సులు, ఆటోలు, బండ్లు... అన్నిటికీ ఆ రోడ్డే గతి. కొండ వెనక పక్క
నుంచి కొండ ముందుకు దూరం కిలోమీటరైనా ఉంటుందో, ఉండదో... కానీ, ఆ కాస్త దూరం ప్రయాణానికి అరగంట పైనే పడుతోంది. అంటే, అక్కడ మన వాళ్ళ ట్రాఫిక్ నిర్వహణ ఎలా ఉందో అర్థం చేసుకోండి. బస్సెక్కితే నరకమే...

బెజవాడలో స్థానిక సిటీ బస్సులన్నీ బస్టాండ్ మీదుగానే వెళతాయి. గమ్యం ఏదైనా సరే, మార్గమధ్యంలో బస్ స్టాండులోకి వెళ్ళి, ఆ తరువాతే గమ్యం దిశగా ప్రయాణం. బస్టాండ్ ముందే పోలీసు కంట్రోల్ రూం, ఓ
ఫ్లయ్ ఓవర్. అక్కడ నాలుగు పక్కలకూ దోవలు. వన్టౌన్ మీద నుంచి టూ టౌన్ లోకి బస్ లో రావాలన్నా, ఏలూరు రోడ్డు - బందరు రోడ్డుల్లోకి వెళ్ళాలన్నా అదే కీలకమైన కూడలి. కొన్నేళ్ళ క్రితం అక్కడ ఓ ఫ్లయ్ ఓవర్ వేశారు - వన్టౌన్
నూ, టూ టౌన్ ను కలపడానికి. కానీ, భవిష్యత్ అవసరాలను పట్టించుకోకుండా ఈ రోజు గడిస్తే చాలు అన్న పద్ధతిలో కట్టిన ఆ ఫ్లయ్ ఓవర్ తో ట్రాఫిక్ ఇబ్బందులు మరింత పెరిగాయి. బస్ స్టాండ్లోకి బస్ వెళ్ళి, బయటకు
రావడానికి కనీసం 10 నుంచి 15 నిమిషాలు పడుతోంది. ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ దగ్గర వరుసగా ఆగిపోయిన బస్సులు.

వన్టౌన్ గా పేరున్న పాత బస్తీ ప్రాంతంలో ఇవాళ్టికీ పూర్తి అండర్
గ్రౌండ్ డ్రైనేజీ వసతి లేదు. గట్టి వాన పడితే, ఆ ప్రాంతమంతా జలమయం.
ఇదుగో అదుగో అంటున్న పాలకులు గత రెండు, మూడేళ్ళుగా మురుగు నీటి
పారుదల వసతి కంటూ రోడ్లు తవ్వుతూనే ఉన్నారు. మట్టి పోస్తూనే ఉన్నారు.
నిధులు ఖర్చవుతున్నాయి కానీ, పనులు జరిగిన దాఖలాలు లేవు. రోడ్లన్నీ
అలాగే తవ్వి పడేసి ఉన్నాయి. వానలో కాదు కదా, మామూలుగానైనా సరే
నడవాలంటే భయపడే పరిస్థితి.

అందుకే, వాణిజ్య రాజధాని, సినీ రాజధాని, కోస్తాకు గుండె
కాయ - ఇలా బోలెడు పేర్లయితే ఉన్నాయి కానీ, విజయవాడ నిజంగా ఏ
మేరకు అభివృద్థి చెందిందంటే అనుమానమే. సరైన రోడ్లు, పారిశుద్ధ్యం,
మురుగునీటి పారుదల వసతి లేని ప్రాంతం మహానగరం ఎలా అవుతుంది..
రాబోయే రాష్ట్రానికి కాబోయే రాజధాని (ప్రత్యేక ఆంధ్ర ఇవ్వాలంటున్న వారి వాదన)
ఎలా అవుతుది...

ఈ సెప్టెంబర్ నాటికి కార్పొరేషన్ కాలం ముగుస్తుందట.
అందుకని ఇప్పుడు ఏదో పని అయిందంటే అయిందనిపించాలని పాలకులు
హడావిడి పడుతున్నారు. వీలుంటే అయిదారు నెలల పైగా ఎన్నికలు వాయిదా
వేయించాలని చూస్తున్నట్లు జనం చెప్పుకుంటున్నారు. అంటే, ఎన్నికలంటే
భయం తప్ప, జనానికి ఏదైనా చేయాలని ఎవరికీ లేదన్నమాట.

కావాలంటే మీరిప్పుడు బెజవాడ వెళ్ళి చూడండి. అది రాష్ట్రంలోని
పేరున్న పెద్ద నగరమంటే మీరే కాదు, ఆ ఊరికి కొత్తగా వచ్చినవాళ్ళూ నమ్మరు.
అభివృద్ధి అంటే, ఏ బందర్ రోడ్డులోనో కనిపించే బంగళాలు, షాపింగ్ మాల్స్
కాదు... మన చుట్టూ వెలిసిన ఐ నాక్స్ థియేటర్లూ కాదు... ఏరి కోరి వెళ్ళే
ఏసి వస్త్ర దుకాణశాలలూ కాదు... సామాన్యుడి జీవితంలో ప్రమాణాలు
పెరగనప్పుడు అది ఏ రకం అభివృద్ధి.

అందుకే, మళ్ళీ మళ్ళీ అంటున్నా - మా
బెజవాడ ఇప్పుడు సిటీ కాదు, పే...ద్ద పేరున్న పల్లెటూరు.... బెజవాడ
బాగుపడాలంటే... కనీసం బాగున్నట్లన్నా కనిపించాలంటే... అక్కడ
ఎన్నికలు రావాలి. అదీ ప్రతి రోజూ రావాలి... అప్పటి దాకా నా కిష్టమైన నా
ఊరు ఓ పల్లెటూరే...